Τήν ἱστορία πού τώρα θά διηγηθῶ μοῦ τήν εἶπε ἕνας δάσκαλος τοῦ Δημοτικοῦ μας σχολείου.
«Πέρασαν ἀρκετά χρόνια, χωρίς ν᾿ ἀποκτήσουμε παιδί μετά τόν γάμο μας μέ τήν σύζυγό μου Εἰρήνη. Ἐπί τέλους μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός καρπόν τεκνογονίας, τόν Ἄγγελο.
Ἔτσι τόν βαπτίσαμε. Κάποτε μᾶς ἀρρώστησε. Τόν μεταφέραμε στό νοσοκομεῖο τῆς ἐταιρείας Τζεκαμίν. Οἱ γιατροί τόν ἐθεράπευσαν καί ἐπιστρέψαμε στό σπίτι μας. Ἀλλά, μετά ἀπό λίγες ἡμέρες, ἐπανῆλθε ἡ ἴδια ἀρρώστεια μέ ἄσχημα συμπτώματα.
Ἐκεῖνο τό βράδυ, μετά τό Μικρό Ἀπόδειπνο, ἐψάλλαμε μέ τήν σύζυγό μου τό ἀπολυτίκιο τοῦ ἁγίου Νεκταρίου. Κατόπιν «τραβήξαμε» κομποσχοίνι στό ὄνομά του γιά τόν μικρό μας Ἄγγελο. Τότε ἀκούσαμε τόν μικρό νά κλαίει καί νά φωνάζει δυνατά.
Τρέξαμε μέ τήν γυναῖκα μου στό κρεββατάκι του καί τό ρωτήσαμε τί συμβαίνει. Ἐκεῖνο τρομαγμένο καί ἐντυπωσιαμένο μᾶς εἶπε: «Ἦλθε ἕνας εὐρωπαῖος.Ἦλθε ἕνας εὐρωπαῖος». Ἐμεῖς καταλάβαμε ὅτι ὁ ἅγιος Νεκτάριος ἐπισκέφθηκε τόν Ἄγγελό μας.
Ἐκείνη τήν νύκτα κοιμήθηκε χωρίς νά ξυπνήσει. Ἐμεῖς σταθήκαμε πάνω ἀπό τό κεφάλι του νά τό κυττάζουμε, μήπως ἀνέβη ἡ θερμοκρασία καί ἀρχίσει νά κλαίη. Ὅμως μέχρι τό πρωΐ κοιμήθηκε εἰρηνικά καί χωρίς πυρετό.
Τό πρωΐ σηκώθηκε χαρούμενο κι ἔτρεξε νά παίξει μέ τά ἄλλα παιδιά.
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος μέ τήν παρουσία του εὐλόγησε καί ἐθεράπευσε τό παιδί μας.
Από τα αρχεία του πατρός Δαμασκηνού Γρηγοριάτου
