Βρισκεστε σε απογνωση; Εχετε απατησει τον-την συζηγο; Διαβαστε το παρακατω αρθρο..
Με βαριά βήματα ο Δημήτρης κίνησε να πάει στον Εσπερινό της εορτής του Αγίου Δημητρίου. Επέλεξε μία γωνιά στη δεξιά πλευρά του ναού του Αγίου Δημητρίου στον ομώνυμο Δήμο Αγίου Δημητρίου, έβγαλε ένα κομποσχοίνι που πριν από λίγο αγόρασε και άρχισε με σκυμμένο το κεφάλι να προσεύχεται. Κάθε λίγο και λιγάκι ένας βαρύς αναστεναγμός που έβγαινε από μέσα του μαρτυρούσε στους διπλανούς του πως ο μεσήλικας αυτός χριστιανός είχε σοβαρότατα προβλήματα.
Δεν πέρασε αρκετή ώρα όταν δάκρυα πλημμύρισαν το πρόσωπό του και αναφιλητά άρχισαν να συγκεντρώνουν την προσοχή όλων και περισσοτέρων πιστών. Ένας εξ αυτών ο Αργύρης τότε τον πλησίασε. Του έδωσε ένα χαρτομάντιλο και κάθισε δίπλα του ρωτώντας τον αν χρειάζεται κάποια βοήθεια. Εκείνος τότε γύρισε κλαμένος και του είπε πως δεν υπάρχει πλέον καμιά σωτηρία γι’ αυτόν.
-Δεν μπορείς φίλε μου να με βοηθήσεις. Κανείς πλέον δεν μπορεί. Βρίσκομαι ένα βήμα πριν την ολοκληρωτική καταστροφή και το μόνο που απομένει είναι να βάλω μία πέτρα στο λαιμό μου και να φουντάρω. Έτσι θα απαλλαγώ από τα αβάστακτα προβλήματα, είπε ο Δημήτρης. Ταυτόχρονα σηκώθηκε από τη θέση του και κίνησε να βγει έξω από την Εκκλησία.
Ο Αργύρης στεναχωρήθηκε. Προβληματίστηκε έντονα αν θα έπρεπε να τον ακολουθήσει η έπρεπε να παραμείνει και να παρακολουθήσει την υπόλοιπη ακολουθία του Εσπερινού. Έμεινε για λίγα λεπτά σκεφτικός και στη συνέχεια έκανε το σταυρό του και βγήκε έξω από το ναό. Έκρινε σημαντικότερο το να βρει τον Δημήτρη, να τον συμβουλεύσει… να τον αποτρέψει από το κακό! Κοίταξε δεξιά -αριστερά αλλά δεν τον είδε. Κατέβηκε τα σκαλοπάτια του ναού και κοίταξε στον παλαιό ναό, στο υπόγειο. Χάρηκε όταν είδε πως ο Δημήτρης περιεργαζόταν κάποια εκκλησιαστικά βιβλία που παρουσιάζονταν στην έκθεση του ναού.
Τον πλησίασε και του συστήθηκε.
-Με λένε Αργύρη και δεν σου κρύβω πως όταν σε άκουσα να μιλάς έτσι φοβήθηκα μην προβείς σε πράξη αυτοκτονίας και χάσεις ολοσχερώς την ψυχή σου.
-Αυτός ο φόβος με κρατά ακόμη στη ζωή! Γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα είχα ήδη φουντάρει, αφού πλέον δεν νομίζω ότι αξίζει να βρίσκομαι εν ζωή. Η οικογένειά μου διαλύεται. Οι τράπεζες με πιέζουν ασφυκτικά. Οι τελευταίες οικονομίες μου εξαντλήθηκαν, η σύνταξή μου μειώθηκε και η ηλικία μου δεν βοηθά να βρω μία δουλειά, να κάνω κανένα μεροκάματο. Ακόμη και ο ίδιος ο Θεός φαίνεται να με έχει παντελώς εγκαταλείψει. Όλα πλέον δείχνουν την έξοδο από τη ζωή… Το τέλος για το Δημήτρη που βλέπεις είναι μοιραίο. Πολλοί προσπάθησαν να με παρηγορήσουν προτρέποντας να απευθυνθώ στον Θεό, να μην χάσω την πίστη και την ελπίδα μου σ’ Αυτόν. Αρχικά με έπεισαν αλλά σήμερα την ώρα του Εσπερινού διαπίστωσα πως ο Θεός με το δίκιο του έχει πάψει να με ακούει. Τι να πρωτοκάνει και που να πρωτοτρέξει να βοηθήσει; Παντού γύρω σου ακούς γογγυσμούς, προβλήματα και βάσανα. Μην κουράζεσαι λοιπόν Αργύρη, πήγαινε στον Εσπερινό και άσε με στη μοναξιά μου.
Κλονίστηκε ο Αργύρης από τα λεγόμενα του Δημήτρη και προς στιγμή έμεινε αμήχανος κοιτώντας τον χωρίς να λέει κουβέντα. Ποτέ στη ζωή του δεν είχε βρεθεί σε τέτοια δύσκολη θέση. Ένιωθε αδύναμος παντελώς απέναντι σε ένα άνθρωπο που έχρηζε ενός παρηγορητικού λόγου ελπίδας, που είχε μεγάλη ανάγκη να πιαστεί κάπου και να ακουμπήσει. Και ο ίδιος άλλωστε αντιμετώπιζε παρόμοια προβλήματα σε μικρότερη φυσικά κλίμακα και δεν είχε ανακαλύψει μία ικανοποιητική λύση.
-Έχεις απόλυτο δίκαιο αδελφέ μου! Δεν μπορώ όχι μόνο να βοηθήσω αλλά ούτε να αρθρώσω μία λέξη για να σε στηρίξω. Δεν ξέρω τι με έφερε κοντά σου. Σκέφτομαι, μα την αλήθεια, γιατί ήρθα να σε συμβουλεύσω. Τι θα μπορούσα να πω σε έναν απελπισμένο και απογοητευμένο άνθρωπο; Μήπως εγώ δεν ζω σ’ αυτόν τον κόσμο; Μήπως και εγώ δεν νιώθω καθημερινά στο πετσί μου την απελπισία, την απογοήτευση και μύρια άλλα προβλήματα; Και εγώ μόνος και αβοήθητος νιώθω Δημήτρη. Συγχώρα με που πήρα την πρωτοβουλία να σε πλησιάσω. Ίσως είμαι λίγο συναισθηματικός και δεν μπορούσα να σε βλέπω να κλαις!
-Σαν τα δικά μου προβλήματα δεν έχει κανένας φίλε μου. Στο είπα, μην προσπαθείς από την αρχή γιατί θα φας τα μούτρα σου!
-Δεν μπορείς να το λες αυτό σε μένα που έχω μία γυναίκα κατάκοιτη εδώ και τρία χρόνια και έχω αναλάβει να φροντίζω σαν πατέρας και σαν μάνα τα δύο ανήλικα παιδιά και ταυτόχρονα να εργάζομαι να εξασφαλίσω τα προς το ζην μέσα σε ένα κλίμα ανασφάλειας και φόβου που δημιουργεί η οικονομική κρίση.
-Κατάκοιτη γυναίκα; Τι λες βρε Αργύρη; Πως τα καταφέρνεις και τα φέρνεις βόλτα;
-Να βοηθά λίγο η πεθερά μου. Η καημένη έρχεται και φτιάχνει κανένα φαγητό και σιδερώνει λίγο, μία και εγώ υστερώ σ’ αυτά. Την λυπάμαι όμως, Δημήτρη 75 χρονών γυναίκα είναι και τρέχει σαν να είναι καμιά νέα κοπέλα. Και το περίεργο είναι πως πάντα έχει το χαμόγελο στα χείλη. Δεν την πιάνουν αυτή οι κρίσεις και τα προβλήματα γιατί έχει την Παναγιά και τον Χριστό, όπως λέει. Αυτό το χαμόγελο Δημήτρη προσπαθώ τους τελευταίους μήνες να ανακαλύψω και εγώ. Αν και ήμουν αδιάφορος, μέχρι αθεΐας που λένε, προσπαθώ να δω τι είναι αυτό που κάνει την πεθερά μου να είναι τόσο ευτυχισμένη; Τι είναι αυτό που την βοηθά να μεταδίδει στα παιδιά μου την ελπίδα και την αισιοδοξία; Τι να σου πω; Έρχομαι και ξαναέρχομαι στο ναό, ακούω τα κηρύγματα, διαβάζω και κανένα από τα βιβλία που προτείνει εδώ ο παπά- Ματθαίος αλλά μάταια. Φαίνεται πως για μένα, όπως και σε σένα κωφεύει ο Θεός.
-Καλά ρε Αργύρη γιατί δε ρωτάς την πεθερά σου να σου αποκαλύψει το μυστικό;
-Νομίζεις πως δεν τη ρώτησα; Τη ρωτάω επανειλημμένως για τη συνταγή που την κάνει να είναι ευτυχισμένη και εκείνη μου δείχνει τον Χριστό και τον Αη-Δημήτρη που είναι κοντά στο σπίτι μας. Κάνε υπομονή και πίστευε με συμβουλεύει και ο Χριστός θα σου μιλήσει. Μέχρι σήμερα όμως, Δημήτρη δεν έχω ακούσει καμιά μιλιά. Βέβαια εδώ που τα λέμε πως να καταδεχθεί να μου μιλήσει, αφού δεν υπήρχε μέρα ποΎ να μην τον βρίζω! Δεν υπήρχε ημέρα που να μην κάνω τα αντίθετα απ’ αυτά που λέει! Τι να σου πω για να καταλάβεις; Να έφθασα στο σημείο να ξαπλώσω και με τη γυναίκα του αφεντικού μου και το χειρότερο πως σε συνεργασία μαζί της κατακλέβαμε την εταιρία του άνδρα της. Πάλι λοιπόν καλά που δεν πέφτει κανένας πολυέλαιος μόλις μπαίνω στην Εκκλησία.
-Πήγες τα εξομολογήθηκες; Τα είπες σε κανένα παπά;
-Τρελός για δέσιμο είσαι; Λέγονται αυτά τα πράγματα; Αυτά τα παίρνεις μαζί σου στον τάφο!
-Και πως καταφέρνεις να δουλεύεις στην ίδια εταιρία; Συνεχίζεις να έχεις σχέση με τη γυναίκα του αφεντικού σου;
-Όχι, αυτή πέθανε πριν από λίγους μήνες. Είχε την παλιαρρώστια (καρκίνος) και δύο χρόνια μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία.
-Τι μου λες τώρα ρε Αργύρη;
-Τι σου είπα;
-Βρε πριν από λίγους μήνες επισκέφθηκα το Άγιο Όρος. Εκεί λοιπόν ένας γέροντας στη Σκήτη της Αγίας Άννας, ο π. Ιωάννης που μας μιλούσε, είπε πως η πορνεία και η μοιχεία φέρνει καρκίνο, βαριές αρρώστιες και θάνατο. Καθώς μιλούσε είχα την εντύπωση πως απευθύνεται σε μένα γιατί και εγώ αν και οδεύω στην έκτη δεκαετία δεν σου κρύβω πως αν και παντρεμένος και με παιδιά οι γυναίκες ήταν η αδυναμία μου! Και το φοβερό είναι πως το μικρόβιο αυτό το πέρασα και στα παιδιά μου αλλά το χειρότερο απ’ όλα είναι πως το κόλλησε και η γυναίκα μου, η οποία επανειλημμένως με απατάει. Βέβαια εγώ είμαι πολύ χειρότερος από σένα γιατί εγκατέλειψα το σπίτι μου για πέντε χρόνια και συζούσα με άλλη γυναίκα. Στην αρχή και όσο με κρατούσε η τσέπη μου όλα πήγαιναν ρόδινα. Μετά άρχισαν τα δύσκολα. Τώρα αν και γύρισα στο σπίτι βρίσκομαι σε μαύρο χάλι!
-Τη μαυρίλα στα σπίτια μας Δημήτρη από ότι καταλαβαίνω εμείς τη φέραμε.
-Δεν έχεις άδικο Αργύρη, τα συνεχιζόμενα λάθη δεν κατέστρεψαν μόνο εμάς αλλά πήραμε στο λαιμό και την οικογένεια μας. Έχεις αναρωτηθεί ποτέ ότι η γυναίκα σου μπορεί να πληρώνει τα λάθη τα δικά σου;
-Τι είπες τώρα; Τι δουλειά έχει η γυναίκα μου με τις δικές μου αμαρτίες;
-Δεν έχεις ακούσει ότι η δικαιοσύνη του Θεού λειτουργεί περίεργα και πέραν της ανθρώπινης λογικής; Πριν από καιρό διάβασα κάτι με έναν ηγούμενο που κατηγορούσε το Θεό ότι είναι άδικος αλλά στο τέλος αποδείχθηκε ότι ο Θεός όχι μόνο δίκαιος είναι αλλά επιπλέον λειτουργεί πάντα με γνώμονα τη σωτηρία του κάθε ανθρώπου. Η γυναίκα σου πως ήταν απέναντί σου;
-Τι να σου πω. Τέτοιο γλυκό άνθρωπο δεν βρίσκεις εύκολα. Με αντιμετώπιζε πάντα με τον καλό το λόγο, γεγονός που με έκανε αρχικά να την εκλαμβάνω σαν χαζή. Όμως, πολύ αργότερα διαπίστωσα ότι υποπτευόταν εξ αρχής τη διπλή ζωή που έκανα. Με έβλεπε νευριασμένο, χωρίς λόγο να φωνάζω πότε στα παιδιά και πότε σε εκείνη και η καημενούλα πάντα με καλοσύνη με αντιμετώπιζε. Όσο την έβλεπα να με αντιμετωπίζει έτσι, τόσο πιο πολύ οι τύψεις με έζωναν και μ’ έκαναν να πίνω και να καπνίζω και να κάνω πράγματα που δεν έκανα ποτέ στη ζωή μου. Να λέω του κόσμου τα ψέματα και τις δικαιολογίες. Χρυσή γυναίκα έχω. Δεν μπορώ λοιπόν να καταλάβω γιατί ο Θεός να βασανίζει εκείνη και όχι εμένα που στο κάτω-κάτω της γραφής ευθύνομαι για τα λάθη μου!
-Μπορεί η δοκιμασία αυτή να σας ωφελήσει σαν οικογένεια!
-Το μόνο όφελος προς στιγμή είναι η παρουσία της πεθεράς. Αυτή Δημήτρη μόνο που τη βλέπεις χαρούμενη αλλάζει η διάθεσή σου. Μάλιστα όταν κάθεται δίπλα στην κόρη της και διαβάζει την παράκληση της Παναγίας το πρόσωπό της να δεις πως λάμπει. Σου λέω αγία γυναίκα η πεθερά μου. Η καημένη η Ελενίτσα μου αυτή βλέπει και δεν το βάζει κάτω. Αν και έχει σκλήρυνση κατά πλάκας εν τούτοις θα τη δεις να κάνει ασκήσεις, να σηκώνεται και να περπατά λιγάκι, να διαβάζει τα παιδιά… Η πεθερά μου τη συμβουλεύει να κάνει υπομονή και η Παναγία δεν θα αργήσει να την γιατρέψει! Το πιο περίεργο είναι πως αρχικά οι γιατροί ήταν κατηγορηματικοί ενώ τώρα αφήνουν μία χαραμάδα σημαντικής βελτίωσης. Έχει μεγάλη θέληση λένε η Ελένη σου. Μεγάλο πράγμα να έχεις κοντά σου έναν άνθρωπο του Θεού, σαν την πεθερά μου Δημήτρη!
-Ξέρεις Αργύρη χάρη στη συζήτηση αυτή νιώθω καλύτερα. Σαν να ξαλάφρωσα λιγάκι από μεγάλο βάρος.
-Και εγώ το ίδιο νιώθω. Μπας και είχε δίκαιο η πεθερά μου, που έλεγε τράβα λίγο στην Εκκλησία και ο Αη Δημήτρης θα σου πάρει τη θλίψη; Γιατί αισθάνομαι τώρα που το λες μία εσωτερική αγαλλίαση και χαρά.
-Το ίδιο αισθάνομαι και εγώ και αναλογίζομαι τι σημαντικό είναι τελικά να βρεις έναν άνθρωπο και να μιλήσεις μαζί του ειλικρινά. Τι θα έλεγες ρε Αργύρη αυτά που συζητήσαμε μαζί να τα λέγαμε και κάτω από το πετραχήλι; Πιστεύω πως αν τα θέταμε με την ίδια ειλικρίνεια τα πράγματα ο Θεός θα μας συγχωρούσε.
-Μία δοκιμή που λένε θα μας πείσει.
Δώσανε λοιπόν και οι δύο ραντεβού να συναντηθούν και πάλι σύντομα και ανταλλάξανε τηλέφωνα, προκειμένου να κανονίσουν ποιόν παπά θα επιλέξουν. Στα πρόσωπα τους καθώς έβγαιναν από το ναό διακρινόταν η αλλαγή διάθεσης ένώ η ηρεμία είχε αποκαταστήσει τη θλίψη. Μάλιστα μία γριούλα καθώς τους είδε να βγαίνουν γύρισε και είπε στη διπλανή της.
-Αυτοί πριν από λίγο ήταν στο μαύρο τους το χάλι αλλά φαίνεται ο Αη-Δημήτρης ήρθε και τους πήρε τον πόνο. Έκανε το θαύμα του.
Η φίλη της σταυροκοπήθηκε κουνώντας καταφατικά το κεφάλι της, δείχνοντας πως συμφωνούσε.
Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2011
