Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,
ξέρω ότι φέτος λόγω της κατάστασης που επικρατεί θα έχεις πολύ δουλίτσα ,αλλά σε παρακαλώ κάνε μια προσπάθεια να διαβάσεις και το δικό μου γράμμα.
Ξέρεις έχω να σου γράψω εδώ και πολλά χρόνια-ούτε και εγώ μπορώ να θυμηθώ πόσα-από τότε που κάποιο άλλο παιδάκι μου είπε ότι δεν υπάρχεις και ότι είμαι πολύ μεγάλη για να σου γράφω γράμματα.
Ποτέ δε το πίστεψα βλέπεις εκείνο το παιδί. Βαθιά μέσα μου ήξερα ότι ζεις κάπου εκεί έξω και μας προσέχεις αλλά να ντράπηκα που μου είπε ότι δεν πρέπει πλέον να σου γράφω γιατί έχω μεγαλώσει.
Φέτος έχω την ανάγκη να αισθανθώ και πάλι παιδί ,να νιώσω αυτή την ξεγνοιασιά ,τη χαρά και τη προσμονή όχι τόσο για τα δώρα αλλά για να ξαναβάλεις μέσα μου τη μαγεία των Χριστουγέννων.
Μα για να μην μακρηγορώ και σε καθυστερώ και από το βεβαρημένο πρόγραμμα σου, θα ήθελα να σου πω ότι αυτή τη χρονιά ήμουνα καλό παιδί και έμαθα πολλά για τον εαυτό μου και τους γύρω μου.
Έμαθα πως δεν πρέπει να έχουμε τίποτε ως δεδομένο σε αυτή τη ζωή και ότι πρέπει να εκτιμούμε αυτά που μας έχουν δοθεί απλόχερα.Γιατί ξεχνάμε ότι ένα φύσηγμα του ανέμου μπορεί να σκορπίσει τα πάντα στα τέσσερα σημεία της γης. Ότι πρέπει να προσέχουμε τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας και να τους εκφράζουμε τα συναισθήματα μας γιατί δεν θα είναι για πάντα μαζί μας, να μας προσέχουν, να μας μαλώνουν ,να μας αγαπάνε. Έμαθα ακόμη ότι τα πάντα είναι εφήμερα και ότι πρέπει να ζεις την κάθε ημέρα σαν να είναι η τελευταία σου. Πράγματα που φαίνονται τόσο κοινότυπα στους άλλους για εμένα απέκτησαν ιδιαίτερη σημασία.
Ένας πολύ σοφός άντρας ,ο παππούς μου ,αυτή τη χρονιά με δίδαξε επίσης ότι δεν είναι τα προβλήματα που σε κάνουν διαφορετικό αλλά ο τρόπος που τα αντιμετωπίζεις και πως βγαίνεις από αυτά, αν δηλαδή χάσεις στη διαδρομή τον εαυτό σου ή αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Μου δίδαξε επίσης ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζεις τα πάντα με θάρρος ,με δύναμη και πάντα με ψηλά το κεφάλι και ένα χαμόγελο στα χείλη. Μου έμαθε ότι κάθε μέρα πρέπει να κοιτάμε τον ήλιο και να ευχαριστούμε το Θεό που μπορούμε να τον δούμε και σήμερα.
Τέλος, φτάνοντας στο προκείμενο θα ήθελα να σου ζητήσω και εγώ το δώρο μου, κάτι που για εσένα μπορεί να μην κοστίζει τίποτα αλλά για εμένα έχει ανεκτίμητη αξία, όσο και οι άνθρωποι που αγαπώ.
Θέλω να χαρίσεις υγεία (και όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν ,είμαι σίγουρη) σε όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα και σε όλο τον κόσμο γιατί δεν σου είπα το πιο σημαντικό από όλα από αυτά που έμαθα φέτος…
Ο Σαρτρ είχε πει πως η κόλαση είναι οι άλλοι. Επίτρεψε μου να διαφωνήσω μαζί του. Φέτος έμαθα ότι η κόλαση δεν είναι οι άλλοι, η κόλαση είναι η απουσία των άλλων…
Με αγάπη, Μελίτα.
