τον οποίο είχε στήσει η Χαναναία τού Ευαγγελίου και απεικόνιζε το Πρόσωπο και τη σωματική κατάσταση τού Ιησού Χριστού. Στη βάση αυτού τού ανδριάντα φύτρωνε ένα βότανο πού θεράπευε πολλά ανίατα νοσήματα.

Επίσης και ο Ευάγριος ο σχολαστικός μας αναφέρει και αυτός στην ιστορία του για τα θαύματα τής αχειροποιήτου εικόνας τού «Αγίου Μανδηλίου», για τη θεραπεία τού βασιλιά της Μεσοποταμίας Αβγάρου, ο οποίος έπασχε από ανίατη αρρώστια, καθώς και για τη σωτηρία τής πόλεως Έδεσσας από τούς εισδρομείς Πέρσες, μετά τη λιτάνευση τού «Αγίου Μανδηλίου» (615 μ.Χ.).

Άλλο γνωστό μας θαύμα είναι η διάσωση τής βασιλίδας των πόλεων την εποχή τού αυτοκράτορα Ηρακλείου, με θαύμα τής εικόνας τής Παναγίας τής Οδηγήτριας. Οι Άβαροι είχαν ανεβεί ήδη στα τείχη τής Πόλεως και οι αμυντικές δυνάμεις ήταν ελάχιστες, διότι ο Ηράκλειος πολεμούσε μακριά από την Κωνσταντινούπολη με άλλους εχθρούς τής αυτοκρατορίας. Τότε ο πατριάρχης Σέργιος πήρε την εικόνα τής Παναγίας, η οποία μάλιστα αποδίδεται στον Ευαγγελιστή Λουκά, τη λιτάνευσε γύρω από τα τείχη και τότε, ως εκ θαύματος, άρχισαν να υποχωρούν οι εχθροί, η δε Πόλη διατηρήθηκε σώα και αβλαβής. Μάλιστα σε ανάμνηση αυτού τού θαύματος συνετέθησαν, όπως αναφέρει η Παράδοση, «ο Ακάθιστος Ύμνος» και το Κοντάκιο «τη Υπερμάχω» πού ψάλλεται μέχρι σήμερα την κατανυκτική περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Αλλά και πολλά αγιολογικά κείμενα, συναξάρια κ.λ.π. αναφέρουν πλείστα όσα θαύματα ιερών εικόνων. Αναβλύσεις μύρου, δακρύων, αίματος, ευωδίας, τα οποία γίνονται θεραπευτικά μέσα για τους πιστούς. και σήμερα έχουμε τέτοια θαύματα και από εικόνες νεωτέρων Αγίων. Ακόμη και το λάδι από τα καντήλια πού καίνε μπροστά σε εικόνες Αγίων θαυματουργεί.