<<ΕΚΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΓΩΝΙΑ ΚΑΘΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΣ ΕΝΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΤΕΝΑΖΕΙ ΚΑΙ ΜΟΙΡΟΛΟΓΕΙ ΤΗΝ ΑΣΧΗΜΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΚΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ:
«ΠΩΣ ΘΑ ΣΥΝΤΗΡΗΣΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΟΜΑΘΕΙ;
ΠΩΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΩ ΤΟΝ ΕΠΙΟΥΣΙΟ ΠΟΥ ΔΥΣΚΟΛΑ ΒΓΑΙΝΕΙ;
ΟΥΤΕ ΡΟΥΧΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΩ, ΟΥΤΕ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ …
ΜΑΘΑΜΕ ΝΑ ΣΠΑΤΑΛΑΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΤΑΜΕ ΤΑ ΑΓΑΘΑ ΠΟΥ ΜΕ ΚΟΠΟ ΑΠΟΚΤΗΣΑΜΕ …
ΜΑΘΑΜΕ ΝΑ ΞΟΔΕΥΟΥΜΕ ΑΣΥΣΤΟΛΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΛΥΠΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΑΥΤΗ …
ΠΕΣΑΜΕ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ‘ΚΑΚΟΥ’ ΑΓΝΟΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ …
ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΗΚΑΜΕ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΛΗΣΙΑΣΑΜΕ ΤΟΝ ΕΓΩΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ …
ΕΧΩ ΝΑ ΑΓΚΑΛΙΑΣΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ …
ΠΟΣΟ ΛΙΓΟ ΤΑ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΑ ΠΛΗΣΙΑΖΩ …
ΟΙ ΙΔΙΕΣ ΜΑΣ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΜΑΣ ΤΙΜΩΡΟΥΝ ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΘΗΚΑΜΕ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ …
ΧΩΡΙΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΑΠΑΙΤΗΣΑΜΕ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ …
ΧΩΡΙΣ ΠΙΣΤΗ ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΑΜΕ ΣΤΗ ΜΟΙΡΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΟΥΜΕ …
ΖΟΥΜΕ ΠΛΕΟΝ ΑΒΟΗΘΗΤΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ, ΥΠΟΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΙΜΩΡΙΑ …
ΓΙΑΤΙ ΘΕΕ ΜΟΥ ΕΠΕΤΡΕΨΕΣ ΤΟΣΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑ;
ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕΣ ΝΑ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ;
ΜΑΣ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕΣ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ, Σ’ ΕΝΑ ΔΡΟΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ, ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ …
ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΚΥΡΙΕ, ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ;
ΟΤΑΝ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ, ΓΙΑΤΙ ΓΥΡΙΖΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ;
ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΣΤΕΓΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΡΟΙ, ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΨΕΥΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΧΑΡΤΙΝΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ;
ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ … >>
Ο ΔΥΣΤΥΧΗΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΛΑΙΕΙ ΑΠΑΡΗΓΟΡΗΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΣ, ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ, ΣΤΟΧΟ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ, ΧΩΡΙΣ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ,
ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΧΗΜΗ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ …
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΝΕΦΕΡΕΙ …
ΟΣΟ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΟΜΩΣ, ΕΝΑ ΑΓΓΙΓΜΑ ΑΠΑΛΟ ΣΤΟΝ ΩΜΟ ΤΟΝ ΞΑΦΝΙΑΖΕΙ …
ΣΗΚΩΝΕΙ ΑΠΟΤΟΜΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΣΤΗ ΘΕΑ ΕΝΟΣ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟΥ ΑΝΤΡΑ,
ΑΠΟΡΕΙ …
«ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΠΟΣΗ ΩΡΑ ΣΤΕΚΕΣΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ;
ΠΩΣ ΒΡΕΘΗΚΕΣ ΕΔΩ;
Ο ΤΥΠΟΣ ΧΑΜΟΓΕΛΑΕΙ:
«ΗΡΘΑ ΝΑ ΣΟΥ ΛΥΣΩ ΤΙΣ ΑΠΟΡΙΕΣ …»
Η ΕΚΦΡΑΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΔΥΣΤΥΧΗ ΑΛΛΑΖΕΙ …
Η ΑΠΟΡΙΑ ΠΟΥ ΣΥΓΧΩΝΕΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ, ΤΗΝ ΕΚΠΛΗΞΗ ΚΑΙ ΤΟ ΦΟΒΟ, ΤΟΝ ΑΚΙΝΗΤΟΠΟΙΕΙ …
ΚΟΜΠΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΨΕΛΙΖΕΙ:
«ΑΝ ΗΡΘΕΣ ΝΑ ΜΑΣ ΚΛΕΨΕΙΣ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΟΥΜΕ …»
ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΚΑΙ Η ΦΩΤΕΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΠΟΥ ΔΙΕΚΡΙΝΑΝ ΟΜΩΣ ΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ, ΕΝΕΡΓΗΣΑΝ ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΘΛΙΜΜΕΝΟ ΠΑΤΕΡΑ …
ΞΑΦΝΙΚΑ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΕ ΑΝΥΠΩΤΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΘΑΡΡΗΣΕ …
«ΕΙΣΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΜΕ; »
«ΝΑΙ» ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΚΟΦΤΑ Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ «ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ …»
ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΝΟΕΡΑ ΞΕΚΙΝΑ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ, ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΥ, ΜΟΝΟ ΠΟΥ Ο ΔΥΣΤΥΧΗΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΤΗΡΟΥΣΕ ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΟΛΕΣ ΤΟΥ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ …
«ΚΟΙΤΑΞΕ ΕΚΕΙ ΚΑΤΩ ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ ΔΕΝ ΦΑΙΝΟΜΑΣΤΕ»
«ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΔΩ; ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΑΥΤΟΙ …»
ΤΟ ΘΕΑΜΑ ΣΥΓΚΛΟΝΗΣΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΠΟΥ ΕΒΑΛΕ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΚΡΥΨΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ …
«ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΑΜΕ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ» ΙΚΕΤΕΥΕ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ …
«ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΤΑ ΒΙΑΖΟΥΝ» …
Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΤΟΝ ΠΗΓΕ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΧΩΡΟ …
Ο ΔΥΣΤΥΧΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΒΛΕΠΕΙ ΕΝΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ …
ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΟΧΕΙΡΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΝΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΕΧΟΥΝ ΚΟΜΜΑΤΙΑΣΕΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΟΡΙΤΣΙ …
«ΤΙ ΜΕ ΕΦΕΡΕΣ ΕΔΩ ΝΑ ΔΩ;
ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ …»
«ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΥ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ» ΑΠΑΝΤΑΕΙ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ …
«ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΕΣ ΕΣΥ ΑΝ ΗΣΟΥΝ ΘΕΟΣ;»
«ΘΑ ΤΑ ΕΠΑΙΡΝΑ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ» …ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ
«ΑΥΤΟ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ …
ΤΑ ΠΗΡΕ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΠΡΙΝ ΣΥΜΒΟΥΝ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΔΕΣ …
ΤΟΤΕ ΣΤΟ ΤΣΟΥΝΑΜΙ ΠΟΥ ΠΟΛΛΑ ΕΜΕΙΝΑΝ ΟΡΦΑΝΑ, ΤΑ ΠΗΡΕ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΥΜΒΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΙΣΧΗ ΠΟΥ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΘΑ ΡΑΓΙΖΑΝ ΜΟΝΙΜΑ ΤΗ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ …
ΤΟΝ ΕΒΡΙΣΑΝ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΑΝ ΓΙ ΑΥΤΟ…
ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ;»
«ΠΑΜΕ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ, ΝΑ ΜΕ ΠΑΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΝΑ ΑΓΚΑΛΙΑΣΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ …
ΜΟΥ ΕΛΕΙΨΑΝ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ
ΑΝ ΣΤΕΡΟΥΜΑΣΤΕ …
ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΙΓΟ ΠΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΘΑ ΔΩΣΕΙ, ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ …
Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΜΟΝΟΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ, ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΣΤΕΓΟΙ, Η ΑΠΟΡΟΙ …
ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΤΙΣ ΦΤΕΡΟΥΓΕΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΠΕΤΑΞΟΥΝ ΜΑΚΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ, Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΟΜΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥΣ, ΟΠΟΤΕ ΜΑΣ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΒΟΗΘΕΙΑ, ΟΠΟΤΕ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ …
