Μοιράζομαι κι εγώ τη μικρή μου εμπειρία για τον άγιό μας. Ξέραμε όλοι τότε, το 1986 που ήμασταν φοιτητές, ότι πηγαίνοντας στο κελί του γέροντα θα συναντούσαμε έναν άγιο… Υπήρχε ένα δέος. Μας άγχωνε αυτό. Όταν φτάναμε στο κελλάκι του ήρθε από το δάσος… Ήταν ιδρωμένος και μύριζε… Σκέφτηκα: έτσι μυρίζει ένας άγιος;
Τελικά αυτή η σκέψη με επηρέασε σε όλη μου τη ζωή χωρίς να μου πει ποτέ ο ίδιος τίποτα. Πώς; Δεν τόλμησα παρά λίγες φορές να βάλω άρωμα πάνω μου. Πώς να βάζεις άρωμα πάνω σου, όταν σκέφτεσαι ότι ένας άγιος δεν ανεχόταν ούτε να πλυθεί; Στη συνέχεια μου έκανε εντύπωση ότι με κοιτούσε επίμονα στα μάτια και ήρθε μπροστά μου, ανάμεσα στους πέντε που είχαμε πάει εκεί, και με χτυπούσε στο κεφάλι με δύναμη…Γελούσα. Θυμάμαι πως ήμουν μπερδεμένος με τις προφητείες για το Χριστό και δε μπορούσα να καταλήξω τι γίνεται.
Αφού καθήσαμε στο εξωτερικό σαλόνι από κορμούς δέντρων πήγε μέσα στο κελί του. Περιμέναμε για λίγο. Έρχεται σε μένα. Μου λέει: διάβασε. Τότε είδα μπροστά μου μια προφητεία της Σίβυλλας να λέει ότι ο Θεός θα έρθει στη γη και το όνομά Του θα έχει το όνομα ΙΧΘΥΣ. Την ήξερα την προφητεία. Δεν μπορούσα ωστόσο να τη διασταυρώσω για να τη βγάλω αξιόπιστη.
Ωστόσο αυτή η κίνηση του γέροντα με συγκλόνισε. Έκτοτε η έρευνα των προφητειών συνεχίστηκε και έβγαλε καρπούς… Μια ψύχραιμη αναζήτηση οδηγεί με βεβαιὀτητα ότι οι προφητείες είναι ένα ζωντανό διαχρονικό θαύμα. Εξάλλου και ο ίδιος ο άγιος είχε κλονιστεί στα νιάτα του από έναν άθεο φίλο. Πιστεύω ότι με είχε καταλάβει. Έπιανε τις ανησυχίες των νέων σε κάθε επίπεδο. Από ψυχολογικό μέχρι θεολογικό. Την ευχή του να έχουμε.
pentapostagma.gr
